Vincent Pluijmers
1947-2010

meer tekst | english text | svensk text

Zoon van A.B. (Toon) Pluijmers (1910-1967) Schilder, tekenaar, etser.

Een kunstenaarsmilieu, dat betekende mee naar het museum, luisteren naar discussies over kunst, zelf tekenen in het atelier van mijn vader en natuurlijk 'De Werkschuit' een boot in de Amstel, waar teken-/schilder- en beeldhouwlessen werden gegeven (tegenwoordig Kunstweb). Vandaar dat ik al op 9 jarige leeftijd mijn eerste stenen beeld maakte. Mijn vader wilde dat ik naar de (kunst-) academie ging, vond dat ik talent had, maar als puber en deel van de toenmalige jeugdcultuur, verzette ik mij daar tegen.

Ik ging werken. Varen (een vrachtboot naar Zuid-Amerika), kantoor en acht jaar elektricien. Daarna jaren voor de klas. Schoolmeester, een vak waar ik niet geschikt voor was. Mijn vader had het goed gezien. Ondanks mijzelf bleef ik gedurende de jaren creatief bezig, kwam er een constante stroom kunstwerken uit mijn handen en zeker na mijn scheiding in 1992 en de emotionele naweeën daarvan, kwam deze productie tot een explosie van niet bepaald vrolijk te noemen werken.

Na mijn hertrouwen met mijn Zweedse jeugdliefde veranderde mijn werk langzamerhand van karakter, hoewel mijn thema van jaren niet echt veranderd is. Opgegroeid met een dagelijkse aflevering van Kapitein Rob, een strip over een zeeman die met zijn jacht De Vrijheid de zeeën bevoer (Het Parool), droom ik nog steeds van een onbereikbare vrijheid. Weg kunnen vliegen en vrij en zonder verantwoordelijkheden kunnen bestaan. Maar bewust als ik er van ben dat totale vrijheid, dat betekent dus ook zonder vrienden, huis, kinderen en liefde, mij doodongelukkig zou maken vertaal ik mijn dromen in beelden.

Lang waren dat veelal menselijke figuren van ijzerdraad en krantenpapier. Een uiterst arbeidsintensieve manier van werken, die ik uiteindelijk zo beheerste dat ik het gevoel had met deze techniek op dit moment niet verder te komen en mezelf begon te herhalen. Tegenwoordig meer en meer machines, constructies van onder andere metaal, plexiglas en hout.

Vincent Pluijmers, 'Balts', hoogte 155 cm, in Loods 6, 2003

Over het werk
Vrijheid en avontuur bestaan alleen in onze dromen. De weg naar Utopia of Luilekkerland is nooit gevonden. De machines van Vincent Pluijmers werken dan ook alleen in onze fantasie, ontworpen als ze zijn om ons mee te nemen naar de plaatsen die hij vroeger bezocht met het roemruchte zeilschip 'De Vrijheid' van de stripheld Kapitein Rob. Ontwerpen die hij uitvoert met de materialen die hij toevallig voorhanden heeft, die hij tegenkomt op rommelmarkten en bij de vuilnisbak. Ontwerpen die hij na tientallen kleine tekeningetjes en uren denken en dromen kant en klaar in zijn gedachten heeft en dan alleen nog maar in elkaar gezet moeten worden. Slechts aangepast als na realisatie blijkt dat de verhoudingen in zijn ogen toch niet volmaakt zijn of door denkfouten in elkaar zakken.

Escapisme, natuurlijk, maar dromen we niet allen van een wereld die een beetje minder onvolmaakt is dan die waarin we leven?

Freedom and adventure exist only in our dreams. The itinerary to Utopia or the Land of Plenty have never been discovered. Vincent Pluijmers machines for that reason will function only in our imagination, devised as they are to take us to locations he used to visit with 'De Vrijheid' ('Freedom') the legendary sailing ship of the Dutch Adventure Comic Hero 'Kapitein Rob' ('Captain Rob'). Designs which he realises with materials fortuitously at hand, found at flea markets or even next to waste bins. Designs which are, after hours of deep thought and dreams and dozens of little drawings, already completed in his mind. All that is left to do is to put together the finished design. Only to be modified when after realisation the proportions prove to be less than perfect in his eyes, or when they collapse, due to errors of thought.

Escapism, of course, but don’t we all dream of a world a little less imperfect than the one we live in?

Frihet och äventyr finns bara i våra drömmar. Ingen har någonsin funnit vägen till Utopia eller Lyckolandet.

Vincent Pluijmers maskiner fungerar ju också bara i vår fantasi, formgivna för att kunna ta oss med till de platser som han förr besökte med seriehjälten 'Kapten Rob' och hans berömda segelfartyg 'Friheten'. Maskiner som han kreerar med det material som han händelsevis har tillgång till, material som han ofta hittar på loppmarknader eller på gatan. Maskiner som han efter många ritningar och många timmars tänkande och drömmande har färdiga i huvudet och som bara måste sättas ihop. Bara förändrade när det visar sig att proportionerna i sina ögon inte stämmer eller när maskinen, genom ett litet tankefel, ramlar ihop.

Naturligtvis är det eskapism, men drömmer vi inte allihop om en värld som är lite mindre ofullkomlig än den vi nu lever i ?